Arreglisten eskuetan

Orain urte batzuk Odolaren mintzoa diskarekin ekindako bidetik beste urrats bat egin dute garai batean euskal kantagintza berriaren partaiderik ezagunenak izan ziren Pantxoa eta Peiok. Elkar disketxerako moldakuntzak egiten dituzten Mario Gachis eta Jean Garinekiko kolaborazioa ia dependentzia izatera pasatu da oraingoan.

Diska honetako kantetatik bakar batean ere ez zaizkigu doinuen egile agertzen Pantxoa eta Peio. Boy scout edo desfile giroko bat da "Askatasunaren adarra", Michel Labeguerierena da "Bakearen urtxoa", "Amodioa" herrikoia da eta gainerakoak Gachis eta Garinek burutu dizkiete. Hitzei dagokienez, bi dira Peio Ospitalenak, beste bat Jean Pierre Mendiboure eta Roger Idiartenak.

Guzti horretatik kalkula daitekeen batasun falta nabari zaio diskari. Diska puska ezberdinez osatzen da, moldatzaileak ahalegindu dira orain arte erabiltzen ez zituzten tresna berriak sartuz... baina bikote batean garrantzizkoena denak huts egiten du! Bikoteak berak. Ez nago Pantxoa eta Peioren beste garaiei nostaljiaz begira, aitzitik, bikote moduan funtzionatzea erabakitzen bada bikotearen posibilitateak behar dira atera azalera, behar diren moldakuntzak horiei begira ipinita. Bestela gertatzen da "Minutako ixilune bat"-i eman nahi zaion solemnitatea imintziotan geratzen dela edo "Monzoni bertsoak" eta besteak arregloz "bete" egiten direla. Ene uste apalean, moldatzaileak nagusitu zaizkie Pantxoa eta Peiori, eta ez dute holakorik merezi. Egia da bikote moduan kantatzea ez dela gaur oso erosoa, baina are zailagoa da lana konplexuz egiten denean.