Azken urteetako hardcore, trash, rock edota reggaek jasan dituzten aldaketak eta bilakaera hoberen asimilatu dituen taldea aurrez aurre daukagu. Estilo guzti hauen karakteristikoena nahasten dute, soinu gogor eta tinkoa baina era berean garbi batetik pasatuz, sekulako ihardura ezenetara iritsiz.

Beste asko kopiatzen saiatzen diren bitartean -hori saiatzea bada-, BAP!!ekoek zerbait berria egiteko nahia erakusten dute, erritmo ezberdinak, funk riffak "Celosamente gordeak" kantan dira nagusi. "Ni eta ni"-k sarrera akustikoa du. Bertan esperimentazio gehiago nabaritzen da, doinu eta melodia originalak bilatuz, erritmo aldaketak eginez, eta zati instrumentalei kutsu sinfoniko bat emanez. Aipatzekoa da sartzen dute gitarra soloa wah-wah erabiliz. "H.I.E.S." eta "Pozoin", alde bakoitzeko azkenak, atipikoak eta nabariak dira. "H.I.E.S."-en baxuak funk martxa daraman bitartean, gitarrak reggae riffak egiten ditu, perkusio ugariz horniturik, kongak erabiliz, pianoa eta eme ahotsa. Ugaritasun instrumental gehien duen kanta da. "Pozoin"-en Jane's Addiction dirudite, oso abesti landua da.

"Amets gaiztoak", "Iturraldeko Kontxixi", "Zuria beltzez" eta "Haur jolasak" ditugu azkarrenak eta alaienak.

Baliteke norbaiti ahotsa leuna iruditzea era honetako talde batentzat, baina nortasuna eta balioa ematen dio, gainera zaila izaten da ahotsagatik bereizten diren taldeak aurkitzea.

Disko honekin Andoaingo laukoteak lortu duen heldutasun musikalak rockaren abangoardian kokatzen du, zalantzarik gabe.